3. Ndero vejushat që janë vërtet të veja.
4. Por nëse një vejushë ka fëmijë ose nipër, këta le të mësojnë, së pari, të tregojnë përkujdesje për njerëzit e shtëpisë së tyre dhe t’ua shpërblejnë prindërve të tyre, sepse këtë gjë pëlqen Perëndia.
5. Por ajo që është vërtet vejushë dhe ka mbetur e vetme, e ka shpresën në Perëndinë dhe vazhdon në përgjërime dhe lutje natë e ditë.
6. Ndërsa ajo që jeton në shthurje është e vdekur edhe pse rron.
7. Porositi kështu vejushat, që ato të jenë të paqortueshme.
8. Por kush nuk kujdeset për të afërmit e sidomos për ata të shtëpisë së vet, ky e ka mohuar besimin dhe është më i keq se një i pafe.
9. Vejusha të regjistrohet në listën e vejushave kur të jetë jo më pak se gjashtëdhjetë vjeçe dhe të ketë qenë gruaja e një burri të vetëm.
10. Ajo duhet të njihet për vepra të mira: që i ka edukuar mirë fëmijët, ka qenë mikpritëse, u ka larë këmbët besimtarëve të krishterë, i ka ndihmuar nevojtarët, i është kushtuar çdo vepre të mirë.
11. Por mos prano vejusha më të reja, sepse kur dëshirojnë të martohen përsëri, largohen nga Krishti,
12. duke marrë gjykimin për shkak se e lanë mënjanë besimin e parë.
13. Në të njëjtën kohë mësohen të jenë përtace duke shkuar shtëpi më shtëpi, dhe jo vetëm përtace, por flasin gjëra që nuk duhet, duke shpifur e duke u marrë me llafe.
14. Prandaj dua që vejushat e reja të martohen, të lindin fëmijë, të bëhen zonja shtëpie, të mos i japin kundërshtarit asnjë shkak për të na përfolur,
15. pasi disa tashmë e lanë udhën e drejtë dhe ndoqën Satanin.
16. Nëse ndonjë besimtare ka ndonjë vejushë në shtëpi, le t’a ndihmojë atë dhe të mos i bëhet barrë kishës, kështu që kisha të ndihmojë ato që janë vërtet vejusha.
17. Pleqtë që drejtojnë mirë bashkësinë, le të shpërblehen dyfish, sidomos ata që mundohen në predikim e në mësimdhënie.
18. Sepse Shkrimi i shenjtë thotë: Kaut që shin, mos i vër kapistër, dhe: «Punëtori e meriton pagën e vet».