40. Ka trupa qiellorë, ashtu siç ka edhe trupa tokësorë. Tjetër është shkëlqimi i trupave qiellorë dhe tjetër shkëlqimi i trupave tokësorë.
41. Tjetër është shkëlqimi i diellit, tjetër shkëlqimi i hënës dhe tjetër shkëlqimi i yjeve, sepse ylli nga ylli ndryshon në shkëlqim.
42. Kështu ndodh edhe me ngjalljen e të vdekurve: trupi mbillet në kalbje dhe ngjallet në moskalbje,
43. mbillet në çnderim dhe ngjallet në lavdi, mbillet në dobësi dhe ngjallet në fuqi,
44. mbillet trup tokësor dhe ngjallet trup shpirtëror. Ashtu siç ka trup tokësor, ka edhe trup shpirtëror.
45. Prandaj Shkrimi i shenjtë thotë: Njeriu i parë, Adami, u bë qenie tokësore, ndërsa Adami i fundit, Krishti, u bë Shpirti që jep jetë.
46. Nuk ishte njeriu shpirtëror i pari, por ai tokësor. Njeriu shpirtëror erdhi më pas.
47. Njeriu i parë u bë nga dheu dhe është lëndor, ndërsa njeriu i dytë erdhi nga qielli.
48. Ashtu siç është njeriu i bërë nga dheu, ashtu janë edhe lëndorët, dhe, ashtu siç është njeriu që erdhi nga qielli, ashtu janë edhe qiellorët.
49. Ashtu siç jemi në përngjasim me njeriun lëndor, do të jemi edhe në përngjasim me njeriun qiellor.
50. Ja se ç’dua të them, o vëllezër: njerëzit prej mishi dhe prej gjaku nuk mund ta trashëgojnë mbretërinë e Perëndisë e as kalbja nuk mund të trashëgojë moskalbjen.
51. Po ju them një të fshehtë: nuk do të vdesim të gjithë, por të gjithë do të shndërrohemi.
52. Në çast, sa hap e mbyll sytë, kur të bjerë trumbeta e fundit, të vdekurit do të ngjallen në moskalbje, ndërsa ne do të shndërrohemi.
53. Sepse ky trup i kalbshëm duhet të veshë moskalbjen dhe ky trup i vdekshëm duhet të veshë pavdekësinë.
54. Kur ky trup i kalbshëm të ketë veshur moskalbjen dhe ky trup i vdekshëm të ketë veshur pavdekësinë, atëherë do të shkojë në vend fjala e Shkrimit të shenjtë: Vdekja u përpi nga fitorja.
55. O vdekje, ku është fitorja jote? O vdekje, ku është thumbi yt?
56. Thumbi i vdekjes është mëkati, ndërsa fuqia e mëkatit është ligji i Moisiut.