28. Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.
29. Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.
30. Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.
31. Sepse Zoti nuk hedh poshtë përgjithnjë;
32. por, në rast se hidhëron, do të ketë dhembshuri sipas shumësisë së mirësive të tij,
33. sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.
34. Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,
35. kur dikush shtrembëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,
36. kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?
37. Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?
38. E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?