35. Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.
36. Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.
37. Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.
38. Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,
39. duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.
40. Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!
41. Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.
42. Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,
43. kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;
44. i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot.
45. Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t'i hanin dhe bretkosa që t'i shkatërronin.
46. Ua kishte dhënë të korrat e tyre krimbave dhe frytin e mundit të tyre karkalecave.
47. I kishte shkatërruar vreshtat e tyre me breshër dhe fiqtë e tyre të Egjiptit me ngrica.