15. dhe verën që gëzon zemrën e njeriut, vajin që bën të shkëlqejë fytyra tij dhe bukën që i jep forcë zemrës së njeriut.
16. Kështu ngopen drurët e Zotit dhe cedrat e Libanit që ai ka mbjellë;
17. aty bëjnë folenë e tyre zogjtë, ndërsa lejleku bën nëpër selvitë banesën e tij.
18. Malet e larta janë për dhitë e egra, shkëmbinjtë janë streha e lepujve.
19. Ai ka bërë hënën për stinët, dielli e di orën e perëndimit të tij.
20. Ti dërgon terrin dhe bëhet natë; gjatë asaj shkojnë rreth e qark gjithë kafshët e pyllit.
21. Luanët e vegjël vrumbullojnë duke kërkuar gjahun dhe i kërkojnë Perëndisë ushqimin e tyre.
22. Por, kur lind dielli, ata tërhiqen dhe rrinë në strofkat e tyre.
23. Atëherë njeriu del për të punuar dhe punon deri në mbrëmje.
24. Sa të shumta janë veprat e tua, o Zot! Ti i ke bërë të gjitha me dituri; toka është plot me pasuritë e tua.
25. Ja deti, i madh dhe i gjerë, ku gëlojnë krijesa të panumërta;
26. e përshkojnë anijet dhe Leviathani, që ti ke formuar për t'u tallur në të.
27. Të gjithë presin që ti t'u japësh ushqimin në kohën e duhur.
28. Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dorën dhe ngopen me të mira.
29. Ti fsheh fytyrën tënde dhe ata e humbasin fare; ti heq frymën, dhe ata vdesin duke u kthyer përsëri në pluhurin e tyre.
30. Ti dërgon frymën tënde dhe ata krijohen, kështu ti ripërtërin faqen e dheut.
31. Lavdia e Zotit të rrojë përjetë; le të gëzohet Zoti me veprat e tij;
32. ai shikon tokën dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym.
33. Unë do t'i këndoj Zotit derisa të kem jetë; do t'i këndoj lavde Perëndisë tim derisa të jem.