12. Por bijtë e Manasit nuk mundën t'i pushtojnë ato qytete, sepse kanaanenjtë ishin të vendosur të rrinin në atë vend.
13. Por bijtë e Izraelit u bënë të fortë, nënshtruan kanaanenjtë dhe i robëruan, por nuk i dëbuan krejt.
14. Atëherë bijtë e Jozefit i folën Jozueut dhe i thanë: "Pse na dhe si trashëgimi vetëm një pjesë, vetëm një hise, kur ne jemi një popull i madh që Zoti e ka bekuar deri sot?".
15. Jozueu u tha atyre: "Në rast se jeni një popull i madh në numër, shkoni në pyll dhe hapni tokë të re që të keni tokë në vendin e perezenjve dhe të gjigantëve, sepse krahina malore e Efraimit është tepër e paktë për ju".
16. Por bijtë e Jozefit iu përgjigjën: "Krahina malore nuk na mjafton; dhe të gjithë kanaanenjtë që banojnë në krahinën fushore kanë qerre të hekurta, si ata që janë në Beth-Shean dhe në fshatrat e tij, ashtu dhe ata që banojnë në luginën e Jezreelit".
17. Atëherë Jozueu i foli shtëpisë së Jozefit, Efraimit dhe Manasit, dhe tha: "Ti je një popull i madh në numër dhe ke një forcë të madhe; nuk do të kesh vetëm një pjesë,
18. por edhe krahina malore do të jetë jotja; ndonëse është pyll, ti do ta shpyllëzosh dhe do të jetë jotja deri në skajet e tij më të largëta, sepse ti do t'i dëbosh kanaanenjtë megjithëse kanë qerre të hekurta dhe janë të fortë".