8. Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!
9. Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!
10. Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.
11. Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?
12. Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?
13. A s'jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?
14. Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.
15. Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.
16. Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,
17. por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.
18. Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shkretëtirë dhe mbarojnë.
19. Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,