11. Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.
12. Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.
13. Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.
14. Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.
15. Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.
16. Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.
17. Natën ndiej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.
18. Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.
19. Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,
20. Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.
21. Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.
22. Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.
23. E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.
24. me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.
25. A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?
26. Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.
27. Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.