9. U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,
10. sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.
11. Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?
12. Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe gjinjtë për të pirë?
13. Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,
14. bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,
15. ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.
16. Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?
17. Atje poshtë të këqijtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.
18. Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.