12. Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe gjinjtë për të pirë?
13. Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,
14. bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,
15. ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.
16. Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?
17. Atje poshtë të këqijtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.
18. Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.
19. Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.
20. Pse t'i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,
21. të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;
22. gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?
23. Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?
24. Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.
25. Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.
26. Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".