11. Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?
12. Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe gjinjtë për të pirë?
13. Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,
14. bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,
15. ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.
16. Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?
17. Atje poshtë të këqijtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.
18. Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.
19. Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.
20. Pse t'i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,
21. të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;
22. gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?
23. Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?
24. Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.
25. Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.