1. Atëherë Zofari nga Naamathi u përgjigj dhe tha:
2. "Për këtë mendimet e mia më shtyjnë të përgjigjem, për shkak të shqetësimit që ndiej brenda vetes sime.
3. Kam dëgjuar një qortim që më turpëron, por fryma ime më shtyn të përgjigjem ashtu si e gjykoj.
4. A nuk e di ti që gjithnjë, qysh prej kohës që njeriu u vu mbi tokë,
5. triumfi i të këqijve zgjat pak dhe gëzimi i të pabesëve zgjat vetëm një çast?
6. Edhe sikur madhështia e tij të arrinte deri në qiell dhe koka e tij të prekte retë,
7. ai do të vdesë për gjithmonë si jashtëqitjet e tij; ata që e kanë parë do të thonë: "Ku është?".
8. Do të fluturojë si një ëndërr dhe nuk do të gjendet më; do të zhduket si një vegim nate.
9. Syri që e shihte, nuk do ta dallojë më; edhe banesa e tij nuk do ta shohë më.