20. Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.
21. Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.
22. Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?
23. Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;
24. sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!
25. Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.
26. Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.
27. Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.
28. Në rast se thoni: "Pse e persekutojmë?"; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,
29. ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim".