1. Muajin e dymbëdhjetë, që është muaji i adarit, ditën e trembëdhjetë të muajit, kur duhet të zbatoheshin urdhri dhe dekreti i mbretit, dita në të cilën armiqtë e judenjve shpresonin të sundonin mbi ta, situata u përmbys krejt dhe judenjtë sunduan mbi armiqtë e tyre.
2. Judenjtë u mblodhën në qytetet e tyre, në të gjitha krahinat e mbretit Asuero, për të shtrirë dorën kundër atyre që kërkonin t'u bënin keq; dhe askush nuk mundi t'u rezistonte atyre, sepse tmerri i judenjve i kishte zënë tërë popujt.
3. Tërë krerët e krahinave, satrapët, qeveritarët dhe ata që merreshin me punët e mbretit i përkrahën judenjtë, sepse tmerri i Mardokeut i kishte zënë.
4. Në fakt Mardokeu ishte i madh në pallatin e mbretit, dhe fama e tij përhapej në të gjitha krahinat, sepse ky njeri, Mardokeu, bëhej gjithnjë më i madh.
5. Kështu judenjtë goditën tërë armiqtë e tyre, duke i kaluar në tehun e shpatës dhe duke kryer një kërdi dhe një shkatërrim të madh; u sollën si deshën me armiqtë e tyre.
6. Në qytetin e Suzas judenjtë vranë dhe shfarosën pesëqind njerëz;
7. vranë edhe Parshandathan, Dalfonin, Aspathan,
8. Porathan, Adalian, Aridathan,
9. Parmashtan, Arisain, Aridain dhe Vajezathan,
10. dhjetë bijtë e Hamanit, birit të Hamedathas, armiku i judenjve, por nuk u dhanë pas plaçkitjes.
11. Po atë ditë numri i atyre që ishin vrarë në qytetin e Suzas iu njoftua mbretit.
12. Mbreti i tha atëherë mbretëreshës Ester: "Në qytetin e Suzas judenjte kanë vrarë dhe shfarosur pesëqind njerëz dhe dhjetë bij të Hamanit; çfarë kanë bërë vallë në krahinat e tjera të mbretit? Tani cila është kërkesa jote? Do të të plotësohet. Çfarë tjetër kërkon? Do të bëhet".
13. Atëherë Esteri tha: "Në qoftë se kështu i pëlqen mbretit, le të lejohen judenjtë që janë në Suza të bëjnë edhe nesër atë që është dekretuar për sot; dhe të varen në trekëmbësh të dhjetë bijtë e Hamanit".
14. Mbreti urdhëroi që të veprohej pikërisht kështu. Dekreti u nxor në Suza dhe dhjetë bijtë e Hamanit u varën në trekëmbësh.
15. Judenjtë që ishin në Suza u mblodhën edhe ditën e katërmbëdhjetë të muajit të adarit dhe vranë në Suza treqind njerëz; por nuk u dhanë pas plaçkitjes.
16. Edhe judenjtë e tjerë që ishin në krahinat e mbretit u mblodhën, për të mbrojtur jetën e tyre dhe për të qenë të sigurt nga sulmet e armiqve të tyre; vranë shtatëdhjetë e pesë mijë nga ata që i urrenin, por nuk u dhanë pas plaçkitjes.
17. Kjo ndodhi ditën e trembëdhjetë të muajit të adarit; ditën e katërmbëdhjetë u çlodhën dhe e kthyen në një ditë banketi e gëzimi.
18. Judenjtë që ishin në Suza u grumbulluan përkundrazi ditën e trembëdhjetë dhe të katërmbëdhjetë; ditën e pesëmbëdhjetë të muajit u çlodhën, e bënë ditë banketi dhe gëzimi.
19. Për këtë arsye judenjtë e fushës, që banojnë në qytete pa mure, e kanë bërë ditën e katërmbëdhjetë të muajit të adarit një ditë gëzimi, banketesh dhe feste, dhe në këtë ditë i dërgojnë dhurata njëri-tjetrit.
20. Mardokeu i shkroi tërë këto gjëra dhe u dërgoi letra tërë judenjve që ishin në të gjitha krahinat e mbretit Asuero, afër dhe larg,
21. për t'i urdhëruar të kremtonin çdo vit ditën e katërmbëdhjetë dhe të pesëmbëdhjetë të muajit të adarit,
22. si ditët gjatë të cilave judenjtë patën pushim nga sulmet e armiqve të tyre, dhe si muaji në të cilin dhembja e tyre u kthye në gëzim dhe zia në festë, dhe kështu ato t'i bënin ditë banketi e gëzimi, gjatë të cilave t'i dërgonin dhurata njëri-tjetrit dhe t'u bënin dhurata të varfërve.
23. Judenjtë u zotuan të respektonin atë që kishin filluar të bënin, ashtu si u kishte shkruar atyre Mardokeu.
24. Në fakt Hamani, bir i Hamedathas, agagitit, armiku i të gjithë judenjve, kishte komplotuar kundër judenjve për t'i shkatërruar dhe kishte hedhur Purin (domethënë kishte hedhur shortin), për t'i shfarosur dhe për t'i shkatërruar.
25. Por kur Esteri u paraqit para mbretit, ky urdhëroi me shkrim që komploti i keq që Hamani kishte kurdisur kundër judenjve të binte mbi kryet e tij dhe që ai dhe bijtë e tij të vareshin në trekëmbësh.
26. Prandaj ato ditë u quajtën Purim, nga fjala Pur. Në përshtatje, pra, me të gjitha ato që ishin shkruar në atë letër, me të gjitha ato që kishin parë lidhur me këtë dhe me ato që kishin ndodhur,
27. Judenjtë vendosën të zotoheshin pa iu shmangur për vete, për pasardhësit e tyre dhe për të gjithë ata që do të bashkoheshin me ta, të kremtonin çdo vit këto dy ditë sipas udhëzimeve të shkruara dhe kohës së caktuar.
28. Ato ditë duhet të kujtoheshin dhe të kremtoheshin brez pas brezi, në çdo familje, në çdo krahinë, në çdo qytet; në asnjë mënyrë judenjtë nuk duhet të hiqnin dorë nga kremtimi i këtyre ditëve të Purimit, dhe kujtimi i tyre nuk duhet të zhdukej te pasardhësit e tyre.
29. Mbretëresha Ester, bijë e Abihailit, dhe judeu Mardoke shkruan me autoritet të plotë letrën e tyre të dytë lidhur me Purimin.
30. Mardokeu u dërgoi letra tërë judenjve në njëqind e njëzet e shtatë krahina të mbretërisë së Asueros, me fjalë paqeje dhe të së vërtetës.
31. për t'i vendosur ato ditë të Purimit në kohën e caktuar, siç i kishin vendosur atyre judeu Mardoke dhe mbretëresha Ester ashtu si kishin vendosur ata vetë për vete dhe për pasardhësit e tyre me rastin e agjërimit të tyre dhe të britmës së tyre.
32. Kështu dekreti i Esterit fiksoi caktimin e Purimit dhe u shkrua në një libër.