1. Pastaj i thanë Davidit: "Ja, filistenjtë janë duke luftuar kundër Kejlahut dhe po plaçkisnin lëmenjtë".
2. Kështu Davidi u këshillua me Zotin, duke thënë: "Të shkoj unë t'i mund këta filistenj?". Zoti iu përgjigj me këto fjalë Davidit: "Shko, mundi filistenjtë dhe shpëto Kejlahun".
3. Por njerëzit e Davidit i thanë: "Ja, ne na ka zënë frika që këtu në Jude, si do të bëhet pastaj në rast se shkojmë në Kejlah kundër trupave të filistenjve?".
4. Davidi u këshillua përsëri me Zotin dhe Zoti iu përgjigj dhe i tha: "Çohu, zbrit në Kejlah, sepse unë do t'i jap filistenjtë në duart e tua".
5. Atëherë Davidi shkoi me njerëzit e tij në Kejlah, luftoi kundër filistenjve, ua mori bagëtinë dhe bëri kërdi të madhe në radhët e tyre. Kështu Davidi çliroi banorët e Kejlahut.
6. Kur Abiathari, bir i Ahimelekut, u strehua pranë Davidit në Kejlah, solli me vete edhe efodin.
7. Saulin e njoftuan që Davidi kishte arritur në Kejlah. Atëherë Sauli tha: "Perëndia e ka dorëzuar në duart e mia, sepse vajti të mbyllet në një qytet që ka porta dhe shule.".
8. Sauli mblodhi tërë popullin për luftë, për të zbritur në Kejlah dhe për të rrethuar Davidin dhe njerëzit e tij.
9. Kur Davidi mësoi që Sauli po kurdiste të keqen kundër tij, i tha priftit Abiathar: "Sille këtu efodin".
10. Pastaj Davidi tha: "O Zot, Perëndi i Izraelit, shërbëtori yt e ka kuptuar qartë që Sauli kërkon të vijë në Kejlah për ta shkatërruar qytetin për shkakun tim.