7. Shqytari i tij iu përgjigj: "Bëj ç'ke për zemër; shko përpara; jam gati të shkoj me ty ku ta dëshirojë zemra jote".
8. Atëherë Jonathani tha: "Ja, ne do të shkojmë drejt atyre njerëzve dhe do t'i bëjmë që të na shohin.
9. Po të na thonë: "Ndaluni derisa t'ju arrijmë", ne do të qëndrojmë në vend dhe nuk do të shkojmë tek ata;
10. por në rast se na thonë: "Ejani te ne", ne do të shkojmë, sepse Zoti i ka dhënë në duart tona; dhe kjo do të na shërbejë si shenjë".
11. Kështu të dy u panë nga garnizoni i filistenjve; dhe filistenjtë thanë: "Ja hebrenjtë që po dalin nga shpellat ku ishin fshehur!".
12. Pastaj njerëzit e garnizonit iu kthyen Jonathanit dhe shqytarit të tij dhe thanë: "Ejani te ne se kemi diçka për t'ju thënë". Atëherë Jonathani i tha shqytarit të tij: "Eja pas meje, sepse Zoti i ka dhënë në duart e Izraelit".
13. Jonathani u ngjit duke u kacavarur me duar dhe me këmbë, i ndjekur nga shqytari i tij. Filistenjtë binin përpara Jonathanit, dhe shqytari pas tij i vriste.
14. Kjo qe masakra e parë e kryer nga Jonathani dhe nga shqytari i tij; në të humbën jetën rreth njëzet veta, në një sipërfaqe prej rreth gjysmë jugeri tokë.
15. Tmerri u përhap në kamp, në fshatra dhe në gjithë popullin; edhe garnizoni dhe cubat u trembën gjithashtu; bile edhe toka u drodh dhe u shndërrua kështu në një llahtarë të Perëndisë.
16. Rojet e Saulit në Gibeah të Beniaminit vështruan dhe panë që turma po shpërndahej dhe po ikte sa andej këtej.
17. Atëherë Sauli u tha njerëzve që ishin me të: "Bëni apelin për të parë se kush ka ikur nga ne". U bë apeli, dhe ja, mungonin Jonathani dhe shqytari i tij.
18. Atëherë Sauli i tha Ahijaut: "Afroje arkën e Perëndisë!" (sepse në atë kohë arka e Perëndisë ishte me bijtë e Izraelit).
19. Ndërsa Sauli fliste me priftin, rrëmuja në kampin e filistenjve vazhdonte të shtohej; kështu Sauli i tha priftit: "Hiqe dorën tënde!".
20. Pastaj Sauli dhe tërë populli që ishte me të u mblodhën dhe lëvizën drejt vendit të betejës; dhe ja që shpata e secilit drejtohej kundër shokut të tij dhe rrëmuja ishte shumë e madhe.
21. Vetë hebrenjtë, të cilët prej pak kohe gjendeshin me filistenjtë dhe ishin ngjitur bashkë me ta në kamp nga krahina përreth, u bashkuan me izraelitët që ishin me Saulin dhe Jonathanin.
22. Po kështu tërë izraelitët që ishin fshehur në zonën malore të Efraimit, kur mësuan që filistenjtë po ia mbathnin, filluan edhe ata t'i ndjekin duke marrë pjesë në betejë.
23. Kështu atë ditë Zoti e shpëtoi Izraelin dhe beteja u shtri deri në Beth-Aven.
24. Por atë ditë njerëzit e Izraelit ishin të rraskapitur, sepse Sauli e kishte vënë popullin të betohej: "I mallkuar qoftë ai që do të prekë ushqim para mbrëmjes, para se të hakmerrem me armiqtë e mi".
25. Tërë populli hyri në një pyll, ku kishte mjaltë për tokë.