11. Tani aty ishte, në brinjë të malit, një tufë e madhe derrash që kulloste.
12. Atëherë gjithë demonët e lutën duke thënë: ''Na dërgo në derrat, që të hymë në ta''.
13. Dhe Jezusi menjëherë u lejoi atyre; atëherë frymërat e ndyra mbasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh poshtë nga gremina në det; ishin afërsisht dymijë krerë, dhe u mbytën në det.
14. Atëherë ata që i kullotnin derrat ikën dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra; dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.
15. Kur erdhën te Jezusi, panë të demonizuarin ulur, të veshur dhe me mendje në rregull, atë që ishte demonizuar nga Legjioni, dhe kishin frikë.
16. Dhe ata që e kishin parë ngjarjen u treguan atyre se çfarë i kishte ngjarë të demonizuarit dhe çështjen e derrave.
17. Atëherë ata filluan t'i luten Jezusit që të largohej nga krahina e tyre.
18. Kur ai po hynte në barkë, ai që kishte qenë i demonizuar i lutej që të mund të rrinte me të;
19. por Jezusi nuk e lejoj, madje i tha: ''Shko në shtëpinë tënde, te të tut dhe u trego atyre çfarë gjërash të mëdha bëri Zoti dhe si pati mëshirë për ty''.
20. Dhe ai shkoi dhe nisi të predikojë nëpër Dekapoli për të gjitha ato që i kishte bërë Jezusi; të gjithë u mrekulluan.
21. Dhe kur Jezusi kaloj përsëri në bregun tjetër me barkë, një turmë e madhe u mblodh rreth tij; dhe ai qëndroj në breg të detit.
22. Atëherë erdhi një nga krerët e sinagogës, me emër Jair, që, kur e pa, i ra ndër këmbë,
23. dhe ju lut me të madhe duke thënë: ''Ime bijë është duke dhënë shpirt; eja, vëri duart mbi të që të shërohet dhe të jetojë!''.
24. Dhe ai shkoi me të. Një turmë e madhe e ndiqte dhe shtyhej rreth tij.
25. Tani një grua që kishte një fluks gjaku që prej dymbëdhjetë vjetësh
26. dhe kishte vuajtur shumë nga ana e mjekëve të ndryshëm duke shpenzuar gjithë pasurinë e vet pa kurrfarë dobie, madje duke u bërë më keq,
27. kur dëgjoi të flitej për Jezusin, u fut në turmë dhe pas shpinës preku rrobën e Jezusit,