22. Dhe zoti i tij i tha: "Do të të gjykoj nga vetë fjalët e tua, o shërbëtor i keq; ti e dije se jam njeri i rreptë, që marr atë që nuk kam vënë dhe korr atë që nuk kam mbjellë;
23. përse nuk e vure paranë time në bankë që, kur të kthehem, ta marr bashkë me përqindje?".
24. Pastaj u tha të pranishmëve: "Merrjani minën dhe ia jepni atij që ka dhjetë mina".
25. Dhe ata i thanë: "Zot, po ai ka dhjetë mina".
26. Unë po ju them se atij që ka, do t'i jepet; por atij që s'ka do t'i hiqet edhe ajo që ka.
27. Veç kësaj, i sillni këtu armiqtë e mi, të cilët nuk donin që unë të mbretëroja mbi ta dhe i vritni përpara meje!"''.
28. Mbasi tha këto gjëra, ai shkoi përpara duke u ngjitur në Jeruzalem.
29. Dhe, si iu afrua Betfagës dhe Betanisë, afër malit që quhet i Ullinjve, dërgoi dy nga dishepujt e vet,
30. duke u thënë: ''Shkoni në fshatin përballë dhe, kur të hyni, do të gjeni aty një kërriç të lidhur, mbi të cilin nuk ka hipur kurrë njeri; zgjidheni atë dhe ma sillni.
31. Dhe nëse ndokush ju pyet: "Përse po e zgjidhni?", u thoni atyre kështu: "Zoti ka nevojë"''.
32. Dhe ata që ishin dërguar shkuan dhe e gjetën ashtu siç u kishte thënë.
33. Dhe, ndërsa ata po e zgjidhnin kërriçin, të zotët e tij u thanë atyre: ''Përse po e zgjidhni kërriçin?''.
34. Dhe ata thanë: ''Zoti ka nevojë''.
35. Dhe e prunë, pra, te Jezusi dhe, mbasi i hidhnin rrobat e veta mbi kërriçin, e hipën Jezusin mbi të.
36. Dhe, ndërsa ai ecte kështu përpara, ata shtronin rrobat e tyre në rrugë.
37. Dhe kur ai iu afrua teposhtës së Malit të Ullinjve, gjithë turma e dishepujve filloi me gëzim të lavdërojë Perëndinë me zë të lartë për të gjitha veprat e pushtetshme që kishin parë,