6. i cili na bëri të aftë të jemi shërbëtorë të besëlidhjes së re, jo të shkronjës, por të Frymës, sepse shkronja vret, por Fryma jep jetë.
7. Dhe, në qoftë se shërbimi i vdekjes, që ishte gdhendur me shkronja mbi gurë, qe i lavdishëm aq sa bijtë e Izraelit nuk mund të vështronin me sy fytyrën e Moisiut, për shkak të lavdisë së pamjes së tij, që duhet të anulohej,
8. sa më i lavdishëm do të jetë shërbimi i Frymës?
9. Sepse, nëse shërbimi i dënimit qe rrethuar me lavdi, shumë më tepër do të teprojë në lavdi shërbimi i drejtësisë.
10. Sepse ç'ka është lavdëruar nuk është lavdëruar nga kjo pikëpamje, për shkak të asaj lavdie që e kapërcen çdo masë.
11. Sepse, në qoftë se ajo që duhet të anulohej u rrethua me lavdi, ajo që mbetet do të jetë shumë më e lavdishme.
12. Duke pasur, pra, një shpresë të tillë, flasim me shumë guxim,
13. dhe jo si Moisiu, i cili vinte një vel mbi fytyrën e vet, që bijtë e Izraelit të mos vështronin me sy fundin e asaj që duhej të anulohej.
14. Por mendjet e tyre u errën; sepse, në leximin e besëlidhjes së vjetër, po ky vel mbetet pa u hequr, sepse veli anulohet në Krishtin.
15. Por deri më sot, kur lexohet Moisiu, një vel mbetet mbi zemrat e tyre.
16. Por kur Izraeli të kthehet te Zoti, veli do të hiqet.
17. Sepse Zoti është Fryma, dhe atje ku është Fryma e Zotit, atje është liria.