14. Në fakt Perëndia flet në një mënyrë apo në një tjetër por njeriu nuk e vë re:
15. në një ëndërr, në një vegim të natës, kur një gjumë i rëndë i zë njerëzit, kur dremitin në shtretërit e tyre.
16. Atëherë ai hap veshët e njerëzve dhe vulos paralajmërimet që u bën,
17. për ta larguar njeriun nga veprimet e tij dhe për ta mbajtur larg nga kryelartësia,
18. për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për të penguar që jeta e tij të mbarojë nga shpata.
19. Njeriu paralajmërohet gjithashtu me dhembjen në shtratin e vet dhe me torturën e pandërprerë të kockave të tij,
20. aq sa i neveritet buka dhe madje edhe ushqimet më të shijshme.
21. Mishi konsumohet sa mbyll e hap sytë, ndërsa kockat e tij, që më parë nuk dukeshin, tani dalin jashtë;
22. kështu shpirti i tij i afrohet gropës dhe jeta e tij atyre që sjellin vdekjen.
23. Por në rast se pranë tij ka një engjëll, një interpretues, një i vetëm ndër një mijë, që t'i tregojë njeriut detyrën e tij.
24. Perëndisë i vjen keq për të dhe thotë: "Kurseje që të mos zbresë në gropë; gjeta shpengimin për të".
25. Atëherë mishi i tij do të bëhet më i freskët se kur ishte fëmijë dhe ai do të kthehet në ditët e rinisë së tij.
26. Do t'i lutet fort Perëndisë, do të gjejë hir pranë tij dhe do të mund të sodisë fytyrën e tij me gëzim, sepse Perëndia do ta ketë rivendosur njeriun në drejtësinë e tij.