50. ھو انھن تي پيڙھي بہ پيڙھي رحم ڪري ٿو،جيڪي کانئس ڊڄن ٿا.
51. ھن پنھنجي ٻانھن جو زور ھلايو آھي،۽ جيڪي پنھنجن خيالن تي فخر ڪن ٿا،تن کي ڇڙوڇڙ ڪري ڇڏيو اٿس.
52. ھن شاھن کي شاھيءَ تان ڪيرايو آھي۽ نيچن کي اوچو ڪيو آٿس.
53. ھن بکايلن کي سٺين شين سان ڍائي ڇڏيو آھي۽ شاھوڪارن کي خالي ھٿين موٽائي ڇڏيو آٿس.
56. مريم اليشبع سان اٽڪل ٽي مھينا گڏ رھي ۽ پوءِ گھر موٽي آئي.
57. اليشبع جي پيرن لھڻ جو وقت ٿيو ۽ ھن پٽ ڄڻيو.
58. ھن جي پاڙيسرين ۽ مائٽن جڏھن ٻڌو تہ خداوند ھن تي وڏي مھرباني ڪئي آھي تہ اھي بہ ساڻس گڏجي خوشيون ڪرڻ لڳا.
59. جڏھن ٻار کي ڄائي اٺ ڏينھن گذريا تہ اھي ٻار جي سنت ڪرڻ لاءِ آيا ۽ مرضي ھين تہ سندس نالو پيءُ جي نالي پويان ذڪريا رکيو وڃي.
60. پر ھن جي ماءُ چيو تہ ”نہ، ھن کي يحيٰ سڏيو وڃي.“
61. تنھن تي انھن چيس تہ ”اھڙي نالي سان تہ توھان جو ڪوبہ مائٽ نہ آھي.“
62. پوءِ ھنن سندس پيءُ کان اشارن سان پڇيو تہ ھو ڇوڪري جو ڪھڙو نالو رکڻ گھري ٿو.
63. ذڪريا انھن کان تختي گھري ۽ ان تي لکيائين تہ ”ھن جو نالو يحيٰ آھي.“ تنھن تي سڀيئي عجب ۾ پئجي ويا.
64. جلد ئي ذڪريا جي زبان کلي پئي. ھو ڳالھائڻ لڳو ۽ خدا جي ساراھہ ڪيائين.
65. جيڪي اوسيپاسي ۾ رھندا ھئا تن سڀني کي ڊپ وٺي ويو ۽ اھي سڀيئي ڳالھيون يھوديہ جي سڄي جابلو علائقي ۾ ھلي ويون.
66. جن بہ اھي ڳالھيون ٻڌيون تن انھن تي دل ۾ ويچار ڪيو ۽ چوڻ لڳا تہ ”اھو ٻار ڪيڏو نہ عظيم ٿيندو!“ اھو سڀ انھيءَ ڪري ٿيو جو انھيءَ ٻار ساڻ خداوند جي قدرت صاف ظاھر ھئي.
67. يحيٰ جو پيءُ ذڪريا پاڪ روح سان ڀرجي ويو ۽ پيشنگوئي ڪرڻ لڳو تہ
68. ”خداوند، بني اسرائيل جي خدا کي ساراھہ جڳائي،ڇالاءِجو ھن پنھنجي قوم تي نظر ڪريکين ڇوٽڪارو ڏنو آھي.
69. پنھنجي ٻانھي دائود جي گھراڻي ماناسان لاءِ سگھارو ڇوٽڪارو ڏيندڙ موڪليو اٿس،