17. Aż wszedłem do świątyni Bożej i tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.
18. Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
19. Oto jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.
20. Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.
21. Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;
22. Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą jak zwierzę.
23. A jednak zawsze jestem z tobą, bo mnie trzymałeś za prawą rękę.