13. Ale ty, człowiek równy mi, mój wódz i przyjaciel.
14. Mile naradzaliśmy się ze sobą i razem chodziliśmy do domu Bożego.
15. Niech śmierć ich zaskoczy, niech żywcem zstąpią do piekła, bo w ich domach i wśród nich mieszka zło.
16. Ja zaś do Boga zawołam i PAN mnie wybawi.
17. Wieczorem, rano i w południe będę się modlić i głośno wołać, a on wysłucha mego głosu.
18. Odkupił moją duszę, abym miał spokój od walki, jaką ze mną toczyli, bo wielu ich było przy mnie.
19. Bóg wysłucha i będzie ich trapić ten, który trwa od wieków. Sela. Bo nie poprawiają się i nie boją się Boga.
20. Podniósł rękę na tych, którzy utrzymywali z nim pokój; złamał swoje przymierze.
21. Gładsze niż masło były słowa jego ust, lecz wrogość miał w sercu; miększe niż oliwa jego słowa, ale były jak obnażone miecze.
22. Przerzuć swój ciężar na PANA, a on cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.
23. Ale ty, Boże, wtrącisz ich w dół zatracenia; ludzie krwawi i podstępni nie dożyją połowy swoich dni; ja zaś zaufam tobie.