1. Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.
2. Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;
3. Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, mówiąc: Śpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu.
4. Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?
5. Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.
6. Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.
7. Pamiętaj, PANIE, synów Edomu i dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie je aż do jego fundamentu.