13. Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
14. Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
15. I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
16. Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
17. Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian ma swój dom.
18. Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały są schronieniem dla królików.
19. Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
20. Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21. Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
22. Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
23. Wtedy wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
24. O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
25. Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
26. Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
27. Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
28. Gdy dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
29. Lecz gdy ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.