Stary Testament

Nowy Testament

Księga Przysłów 16:17-33 Uwspółcześniona Biblia Gdańska (PUBG)

17. Droga prawych to odstąpić od zła; kto strzeże swojej drogi, strzeże swej duszy.

18. Pycha poprzedza zgubę, a wyniosły duch – upadek.

19. Lepiej być uniżonego ducha z pokornymi, niż dzielić łup z pysznymi.

20. Kto zważa na słowo, znajdzie dobro, a kto ufa PANU, jest błogosławiony.

21. Kto jest mądrego serca, zwie się rozumnym, a słodycz warg pomnaża wiedzę.

22. Rozum jest zdrojem życia dla tych, którzy go mają, a pouczenie głupich jest głupotą.

23. Serce mądrego czyni jego usta roztropnymi i dodaje nauki jego wargom.

24. Miłe słowa są jak plaster miodu, słodycz dla duszy i lekarstwo dla kości.

25. Jest droga, która wydaje się człowiekowi słuszna, ale jej końcem jest droga do śmierci.

26. Robotnik pracuje dla siebie, bo usta pobudzają go do tego.

27. Człowiek nikczemny wykopuje zło, a na jego wargach jakby ogień płonący.

28. Człowiek przewrotny rozsiewa spory, a plotkarz rozdziela przyjaciół.

29. Człowiek gwałtowny zwabia swego bliźniego i wprowadza go na drogę niedobrą.

30. Mruga swymi oczami, by knuć podstępy; rusza wargami i popełnia zło.

31. Siwa głowa jest koroną chwały, zdobywa się ją na drodze sprawiedliwości.

32. Lepszy jest nieskory do gniewu niż mocarz, a kto panuje nad swym duchem, jest lepszy niż ten, kto zdobywa miasto.

33. Losy wrzuca się w zanadrze, ale całe rozstrzygnięcie ich zależy od PANA.

Czytaj pełny rozdział Księga Przysłów 16