7. Czyż nie oni bluźnią zaszczytnemu imieniu, od którego jesteście nazwani?
8. A jeśli wypełniacie królewskie prawo zgodnie z Pismem: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie, dobrze czynicie.
9. Lecz jeśli macie wzgląd na osobę, popełniacie grzech i jesteście osądzeni przez prawo jako przestępcy.
10. Kto bowiem przestrzega całego prawa, a przekroczy jedno przykazanie, staje się winnym wszystkich.
11. Bo ten, który powiedział: Nie będziesz cudzołożył, powiedział też: Nie będziesz zabijał. Jeżeli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, jesteś przestępcą prawa.
12. Tak mówcie i tak czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez prawo wolności.
13. Sąd bowiem bez miłosierdzia odbędzie się nad tym, który nie czynił miłosierdzia, a miłosierdzie chlubi się przeciwko sądowi.
14. Jaki z tego pożytek, moi bracia, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić?
15. Gdyby brat albo siostra nie mieli się w co ubrać i brakowałoby im codziennego pożywienia;
16. A ktoś z was powiedziałby im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie, a nie dalibyście im tego, czego potrzebuje ciało, jaki z tego pożytek?
17. Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie.
18. Lecz ktoś może powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi swoją wiarę bez twoich uczynków, a ja ci pokażę swoją wiarę z moich uczynków.
19. Ty wierzysz, że jest jeden Bóg, i dobrze czynisz. Demony także wierzą i drżą.
20. Czy chcesz się przekonać, marny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa?
21. Czy Abraham, nasz ojciec, nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował Izaaka, swego syna, na ołtarzu?
22. Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki wiara stała się doskonała.
23. I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga.