1. Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, przesyła pozdrowienia dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu.
2. Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie;
3. Wiedząc, że doświadczenie waszej wiary wyrabia cierpliwość.
4. Cierpliwość zaś niech dopełni swego dzieła, abyście byli doskonali i zupełni, niemający żadnych braków.
5. A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana.
6. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej tu i tam.
7. Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana.
8. Człowiek umysłu dwoistego jest niestały we wszystkich swoich drogach.
9. Niech ubogi brat chlubi się ze swojego wywyższenia;
10. A bogaty ze swego poniżenia, bo przeminie jak kwiat trawy.
11. Jak bowiem wzeszło palące słońce, wysuszyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęło piękno jego wyglądu, tak też bogaty zmarnieje na swoich drogach.