11. A każdy kapłan staje codziennie do wykonywania służby Bożej, wiele razy składając te same ofiary, które nigdy nie mogą zgładzić grzechów.
12. Lecz ten, gdy złożył jedną ofiarę za grzechy na zawsze, zasiadł po prawicy Boga;
13. Oczekując odtąd, aż jego nieprzyjaciele będą położeni jako podnóżek pod jego stopy.
14. Jedną bowiem ofiarą uczynił doskonałymi na zawsze tych, którzy są uświęceni.
15. A poświadcza nam to także Duch Święty. Bo powiedziawszy najpierw:
16. Takie jest przymierze, które zawrę z nimi po tych dniach, mówi Pan: Włożę moje prawa w ich serca i wypiszę je na ich umysłach;
17. Potem dodaje: A ich grzechów i nieprawości więcej nie wspomnę.
18. Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie potrzeba już ofiary za grzech.
19. Mając więc, bracia, śmiałość, aby przez krew Jezusa wejść do Najświętszego Miejsca;
20. Drogą nową i żywą, którą zapoczątkował dla nas przez zasłonę, to jest przez swoje ciało;
21. I mając wielkiego kapłana nad domem Bożym;
22. Zbliżmy się ze szczerym sercem, w pełni wiary, mając serca oczyszczone od złego sumienia i ciało obmyte czystą wodą.
23. Trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się, bo wierny jest ten, który obiecał.
24. I okazujmy staranie jedni o drugich, by pobudzać się do miłości i dobrych uczynków;
25. Nie opuszczając naszego wspólnego zgromadzenia, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, im bardziej widzicie, że zbliża się ten dzień.
26. Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu poznania prawdy, to nie pozostaje już ofiara za grzechy;
27. Lecz jakieś straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawić ma przeciwników.
28. Kto gardził Prawem Mojżesza, ponosił śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków.