Stary Testament

Nowy Testament

Filemona 1:7-19 Uwspółcześniona Biblia Gdańska (PUBG)

7. Mamy bowiem wielką radość i pociechę z powodu twojej miłości, bracie, gdyż przez ciebie serca świętych zostały pokrzepione.

8. Dlatego, chociaż mogę śmiało w Chrystusie nakazać ci, co należy czynić;

9. To jednak ze względu na miłość raczej proszę, będąc tym, kim jestem – Pawłem, starcem, a teraz i więźniem Jezusa Chrystusa;

10. Proszę cię za moim synem, Onezymem, którego zrodziłem w moich więzach;

11. Który niegdyś był dla ciebie nieużyteczny, ale teraz dla ciebie i dla mnie jest bardzo użyteczny.

12. Jego odsyłam, przyjmij go więc jak moje serce.

13. Zamierzałem go przy sobie zatrzymać, aby zamiast ciebie posługiwał mi w więzach ewangelii.

14. Lecz bez twojej zgody nie chciałem nic czynić, aby twój dobry uczynek nie był jakby z przymusu, ale z własnej woli.

15. Może bowiem dlatego oddalił się na chwilę od ciebie, abyś go odzyskał na zawsze;

16. Już nie jako sługę, lecz więcej niż sługę, jako brata umiłowanego, zwłaszcza dla mnie, a tym bardziej dla ciebie, i w ciele, i w Panu.

17. Jeżeli więc masz mnie za przyjaciela, przyjmij go jak mnie.

18. A jeśli wyrządził ci jakąś szkodę albo jest ci coś winien, policz to na mój rachunek.

19. Ja, Paweł, napisałem własnoręcznie, ja zapłacę, by nie mówić już o tym, że jesteś mi winien samego siebie.

Czytaj pełny rozdział Filemona 1