3. Wtedy to naczelni kapłani, uczeni w Piśmie i starsi ludu zebrali się na dziedzińcu najwyższego kapłana, zwanego Kajfaszem;
4. I naradzali się, jak by podstępnie schwytać i zabić Jezusa.
5. Lecz mówili: Nie w święto, aby nie wywołać rozruchu wśród ludu.
6. A gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego;
7. Przyszła do niego kobieta, która miała alabastrowe naczynie bardzo drogiego olejku, i wylała go na jego głowę, gdy siedział przy stole.
8. Widząc to, jego uczniowie oburzyli się i powiedzieli: I na cóż to marnotrawstwo?
9. Przecież można było ten olejek drogo sprzedać, a pieniądze rozdać ubogim.
10. Gdy Jezus to zauważył, powiedział im: Dlaczego sprawiacie przykrość tej kobiecie? Przecież dobry uczynek spełniła wobec mnie.
11. Ubogich bowiem zawsze macie u siebie, ale mnie nie zawsze mieć będziecie.
12. Bo ona, wylewając ten olejek na moje ciało, zrobiła to, aby przygotować mnie na mój pogrzeb.
13. Zaprawdę powiadam wam: Gdziekolwiek po całym świecie będzie głoszona ta ewangelia, będzie się też opowiadać na jej pamiątkę to, co zrobiła.
14. Wtedy jeden z dwunastu, zwany Judaszem Iskariotą, poszedł do naczelnych kapłanów;
15. I powiedział: Co chcecie mi dać, a ja wam go wydam. A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników.
16. I odtąd szukał sposobności, aby go wydać.
17. W pierwszy dzień Przaśników uczniowie podeszli do Jezusa i zapytali go: Gdzie chcesz, abyśmy przygotowali ci Paschę do spożycia?
18. A on odpowiedział: Idźcie do miasta, do pewnego człowieka i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Mój czas jest bliski; u ciebie będę obchodził Paschę z moimi uczniami.
19. Uczniowie zrobili tak, jak im nakazał Jezus, i przygotowali Paschę.
20. Kiedy nastał wieczór, usiadł za stołem z dwunastoma.
21. A gdy jedli, powiedział: Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was mnie wyda.