46. A gdy ich odprawił, odszedł na górę, aby się modlić.
47. Kiedy nastał wieczór, łódź znajdowała się na środku morza, a on był sam na lądzie.
48. I widział, że są zmęczeni wiosłowaniem, bo wiatr mieli przeciwny. I tak około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu, i chciał ich wyminąć.
49. Ale oni, ujrzawszy go chodzącego po morzu, myśleli, że to zjawa, i krzyknęli.
50. Wszyscy bowiem go widzieli i przestraszyli się. Ale on zaraz przemówił do nich tymi słowami: Ufajcie, to ja jestem! Nie bójcie się!
51. I wszedł do nich do łodzi, i uciszył się wiatr. A oni się bardzo zdumiewali i dziwili.
52. Nie zrozumieli bowiem cudu z chlebami, gdyż ich serce było odrętwiałe.
53. A przeprawiwszy się, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu.
54. A gdy wyszli z łodzi, ludzie zaraz go poznali;
55. Rozbiegli się po całej tej okolicy i zaczęli przynosić na posłaniach chorych tam, gdzie, jak słyszeli, przebywa.
56. A gdziekolwiek wszedł, do wsi, miast czy osad, kładli chorych na ulicach i prosili go, aby mogli dotknąć choćby brzegu jego szaty. A wszyscy, którzy go dotknęli, zostali uzdrowieni.