Stary Testament

Nowy Testament

Ewangelia Łukasza 24:7-17 Uwspółcześniona Biblia Gdańska (PUBG)

7. Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzesznych ludzi i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać.

8. I przypomniały sobie jego słowa.

9. A wróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko jedenastu i wszystkim pozostałym.

10. A były to: Maria Magdalena i Joanna, Maria, matka Jakuba, i inne z nimi, które opowiedziały to apostołom.

11. Lecz ich słowa wydały im się niczym baśnie i nie uwierzyli im.

12. Wtedy Piotr wstał i pobiegł do grobu. A gdy się nachylił, zobaczył płótna leżące osobno i odszedł, dziwiąc się temu, co się stało.

13. A tego samego dnia dwaj z nich szli do wioski zwanej Emmaus, która była oddalona o sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.

14. I rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się stało.

15. A gdy tak rozmawiali i wspólnie się zastanawiali, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.

16. Lecz ich oczy były zakryte, żeby go nie poznali.

17. I zapytał ich: Cóż to za rozmowy prowadzicie między sobą w drodze? Dlaczego jesteście smutni?

Czytaj pełny rozdział Ewangelia Łukasza 24