Stary Testament

Nowy Testament

Ewangelia Łukasza 23:30-42 Uwspółcześniona Biblia Gdańska (PUBG)

30. Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! A do pagórków: Przykryjcie nas!

31. Bo jeśli na zielonym drzewie tak się dzieje, cóż będzie na suchym?

32. Prowadzono też dwóch innych, złoczyńców, aby razem z nim zostali straceni.

33. A gdy przyszli na miejsce zwane Miejscem Czaszki, ukrzyżowali tam jego i złoczyńców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.

34. Wtedy Jezus powiedział: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Potem podzielili jego szaty i rzucali o nie losy.

35. A lud stał i przypatrywał się, i wraz z przełożonymi naśmiewał się z niego, mówiąc: Innych ratował, niech ratuje samego siebie, jeśli on jest Chrystusem, wybranym Boga.

36. Naśmiewali się z niego również żołnierze, podchodząc i podając mu ocet;

37. I mówili: Jeśli ty jesteś królem Żydów, ratuj samego siebie.

38. Był też nad nim napis sporządzony w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest król Żydów.

39. A jeden z tych złoczyńców, którzy z nim wisieli, urągał mu: Jeśli ty jesteś Chrystusem, ratuj siebie i nas.

40. Lecz drugi odezwał się, gromiąc go słowami: I ty się Boga nie boisz, chociaż ponosisz tę samą karę?

41. My doprawdy – sprawiedliwie, bo odbieramy należną zapłatę za nasze uczynki, ale on nic złego nie zrobił.

42. I powiedział do Jezusa: Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa.

Czytaj pełny rozdział Ewangelia Łukasza 23