Stary Testament

Nowy Testament

Ewangelia Łukasza 2:28-37 Uwspółcześniona Biblia Gdańska (PUBG)

28. Wtedy on, wziąwszy go na ręce, chwalił Boga i mówił:

29. Teraz pozwalasz odejść twemu słudze, Panie, w pokoju, według twego słowa;

30. Gdyż moje oczy ujrzały twoje zbawienie;

31. Które przygotowałeś wobec wszystkich ludzi;

32. Światłość na oświecenie pogan i chwałę twego ludu, Izraela.

33. A Józef i jego matka dziwili się temu, co o nim mówiono.

34. I błogosławił im Symeon, i powiedział do Marii, jego matki: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, przeciwko któremu będą mówić;

35. (I twoją duszę miecz przeniknie), aby myśli wielu serc zostały objawione.

36. A była tam prorokini Anna, córka Fanuela, z pokolenia Asera, która była w bardzo podeszłym wieku, a żyła siedem lat z mężem od swego dziewictwa.

37. A była wdową mającą około osiemdziesięciu czterech lat, która nie opuszczała świątyni, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą.

Czytaj pełny rozdział Ewangelia Łukasza 2