66. Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i mówili: Cóż to będzie za dziecko? I była z nim ręka Pańska.
67. A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował:
68. Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i odkupił swój lud;
69. I wzbudził nam róg zbawienia w domu Dawida, swego sługi;
70. Jak mówił przez usta swoich świętych proroków, którzy byli od wieków;
71. Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
72. Aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i przypomnieć swoje święte przymierze;
73. I przysięgę, którą złożył Abrahamowi, naszemu ojcu;
74. Że nam da, abyśmy mu służyli bez lęku, wybawieni z ręki naszych nieprzyjaciół;
75. W świętości i sprawiedliwości przed nim po wszystkie dni naszego życia.
76. A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed obliczem Pana, aby przygotować jego drogi;
77. I żeby jego ludowi dać poznać zbawienie przez przebaczenie mu grzechów;
78. Dzięki serdecznemu miłosierdziu naszego Boga, przez które nawiedził nas wschód słońca z wysoka;
79. Aby oświecić siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze kroki na drogę pokoju.
80. A dziecko rosło i umacniało się w duchu, i przebywało na pustyniach aż do dnia ukazania się przed Izraelem.