Stary Testament

Nowy Testament

Dzieje Apostolskie 7:11-24 Uwspółcześniona Biblia Gdańska (PUBG)

11. Potem nastał głód i wielka niedola w całej ziemi egipskiej i kananejskiej, a nasi ojcowie nie znajdowali żywności.

12. A gdy Jakub usłyszał, że w Egipcie jest zboże, wysłał naszych ojców pierwszy raz.

13. A za drugim razem Józef dał się poznać swoim braciom i faraon dowiedział się o rodzie Józefa.

14. Potem Józef posłał po swego ojca Jakuba i całą swoją rodzinę liczącą siedemdziesiąt pięć dusz.

15. Jakub przybył do Egiptu i tam umarł on sam i nasi ojcowie.

16. I zostali przeniesieni do Sychem i złożeni w grobie, który Abraham kupił za pieniądze u synów Chamora, ojca Sychema.

17. A gdy zbliżył się czas obietnicy, którą Bóg złożył Abrahamowi, lud w Egipcie rozrodził się i rozmnożył;

18. Aż nastał inny król, który nie znał Józefa.

19. Ten, działając podstępnie wobec naszego narodu, uciskał naszych ojców tak, że musieli porzucać swoje niemowlęta, żeby nie zostawały przy życiu.

20. W tym czasie urodził się Mojżesz, a był miły Bogu i wychowywano go przez trzy miesiące w domu jego ojca.

21. A gdy go porzucono, wzięła go córka faraona i wychowała go jak syna.

22. I wyuczono Mojżesza całej mądrości egipskiej, i był potężny w słowach i czynach.

23. A gdy miał czterdzieści lat, przyszło mu na myśl odwiedzić swych braci, synów Izraela.

24. A kiedy zobaczył, że jednemu z nich wyrządzano krzywdę, ujął się za nim i pomścił skrzywdzonego, zabijając Egipcjanina.

Czytaj pełny rozdział Dzieje Apostolskie 7