7. Jak więc obfitujecie we wszystko, w wiarę, w mowę, w poznanie, we wszelką pilność i w miłość waszą do nas, tak i w tym dziele łaski obfitujcie.
8. Nie mówię tego jako rozkaz, lecz abym przez zapał innych wypróbował szczerość waszej miłości.
9. Znacie bowiem łaskę naszego Pana Jezusa Chrystusa, że będąc bogatym, dla was stał się ubogim, abyście wy zostali ubogaceni jego ubóstwem.
10. A w tej sprawie daję wam swoją radę, gdyż jest to pożyteczne dla was, którzy nie tylko zaczęliście to robić, ale już ubiegłego roku wykazaliście chęć.
11. Teraz więc to, co zaczęliście robić, dokończcie, aby tak, jak była gotowość w chęciach, tak też aby było wykonanie z tego, co macie.
12. Jeśli bowiem najpierw jest gotowość, jest przyjmowana według tego, co kto ma, a nie według tego, czego nie ma.
13. Nie chodzi bowiem o to, żeby innym ulżyć, a was obciążyć;
14. Lecz o równość, aby teraz wasza obfitość usłużyła ich niedostatkowi, aby też ich obfitość waszemu niedostatkowi usłużyła, tak żeby była równość;
15. Jak jest napisane: Kto wiele nazbierał, nie miał za wiele, a kto mało nazbierał, nie miał za mało.
16. Lecz Bogu niech będą dzięki, który wszczepił taką troskę o was w serce Tytusa;
17. Że przyjął tę zachętę, a będąc bardziej gorliwym, dobrowolnie wybrał się do was.
18. Posłaliśmy razem z nim brata, którego sława w ewangelii rozchodzi się po wszystkich kościołach.
19. A nie tylko to, ale też został wybrany przez kościoły na towarzysza naszej podróży w tym dziele łaski, którym służymy ku chwale samego Pana i ku okazaniu waszej gotowości;
20. Wystrzegając się tego, aby nas ktoś nie ganił z powodu tego hojnego daru, którym służymy;