17. A kto miałby majętność tego świata i widziałby swego brata w potrzebie, a zamknąłby przed nim swoje serce, jakże może mieszkać w nim miłość Boga?
18. Moje dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, ale uczynkiem i prawdą.
19. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy i uspokoimy przed nim nasze serca.
20. Bo jeśli nasze serce nas potępia, Bóg jest większy niż nasze serce i wie wszystko.
21. Umiłowani, jeśli nasze serce nas nie potępia, mamy ufność ku Bogu;
22. I o cokolwiek prosimy, otrzymujemy od niego, bo zachowujemy jego przykazania i robimy to, co miłe w jego oczach.
23. A to jest jego przykazanie, abyśmy wierzyli w imię jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, jak nam przykazał.
24. Bo kto zachowuje jego przykazania, mieszka w nim, a on w nim. A wiemy, że w nas mieszka, przez Ducha, którego nam dał.