18. Wiem, że we mnie, to znaczy w moim ciele, nie mieszka dobro. Pragnę postępować dobrze, ale nie potrafię tego wykonać!
19. Nie czynię dobra, którego pragnę, ale popełniam zło, którego nie chcę!
20. Jeśli robię więc to, czego nie chcę, znaczy to, że nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech.
21. Widzę więc taką prawidłowość: chcę dobra, a narzuca mi się zło.
22. W głębi serca Boże Prawo sprawia mi radość.
23. Natomiast w moim ciele dostrzegam inne prawo, które walczy z moim umysłem i zwycięża, czyniąc ze mnie niewolnika grzechu.
24. Marny mój los! Kto mnie wyrwie z tego śmiertelnego ciała?
25. Dzięki niech będą Bogu, który posłał Jezusa Chrystusa, naszego Pana!Podsumowując więc: Umysłem służę Prawu Bożemu, a ciałem – prawu grzechu.