1. Słabego w wierze otaczajcie troską bez spierania się o jego poglądy.
2. Jeden spożywa każdy pokarm, słaby zaś jest wegetarianinem.
3. Pierwszy niech nie pogardza drugim, a drugi niech nie potępia pierwszego – Bóg go przecież do siebie przygarnął.
4. Kim jesteś, że potępiasz czyjegoś sługę? Jego Pan podtrzymuje go lub pozwala mu upaść. Ostatecznie i tak postawi go na nogi, bo ma taką moc.
5. Dla jednego wszystkie dni tygodnia są takie same, dla innego niektóre z nich mają szczególne znaczenie. Każdy niech się trzyma własnego przekonania.
6. Kto uważa pewne dni za szczególne, robi to dla Pana. I kto spożywa każdy pokarm, również czyni to ze względu na Pana – bo dziękuje Bogu za jedzenie. Ten zaś, kto nie je wszystkiego, też robi to dla Pana i on także Mu dziękuje.
7. Nikt z nas nie żyje dla siebie ani dla siebie nie umiera.
8. Czy żyjemy, czy umieramy – wszystko robimy dla Pana. I w życiu, i w śmierci – zawsze należymy do Niego!
9. Chrystus umarł i powstał z martwych właśnie po to, aby być Panem życia i śmierci.
10. Dlaczego więc potępiasz innego wierzącego? Albo dlaczego gardzisz nim? Przecież wszyscy staniemy przed tym samym sądem Bożym.
11. Czytamy przecież:„Przysięgam na swoje życie – mówi Pan– że przede Mną ugnie się każde kolano,a każdy język uczci Boga”.
12. Każdy z nas odpowie przed Bogiem za siebie.
13. Nie oskarżajcie się więc nawzajem, ale raczej starajcie się nie być przeszkodą lub zniechęceniem dla innych wierzących.
14. Osobiście wiem i jestem głęboko przekonany na podstawie autorytetu naszego Pana, że żaden pokarm, sam w sobie, nie jest nieczysty. Może jedynie być nieczysty dla tego, kto go za taki uważa.
15. Jeśli jednak z powodu jedzenia wzbudzasz niepokój w innym wierzącym, nie kierujesz się miłością. Z powodu pokarmu nie osłabiaj duchowo tego, za którego umarł Chrystus.
16. Niech wasze dobre przekonanie nie będzie dla innych powodem do bluźnierstwa.
17. Istotą królestwa Bożego nie są przecież przepisy dotyczące jedzenia i picia, ale prawość, pokój i radość w Duchu Świętym.