4. Jan żył bardzo skromnie: nosił ubranie z wielbłądziej wełny oraz skórzany pas, żywił się szarańczą i leśnym miodem.
5. Z Jerozolimy, z całej Judei i z doliny Jordanu przychodziły do niego tłumy.
6. On zaś zanurzał w wodach Jordanu tych, którzy przyznawali się do swoich grzechów.
7. Zauważył jednak, że również wielu faryzeuszy i saduceuszy przychodzi się ochrzcić. Napominał więc ich:– Przebiegłe węże! Kto wam powiedział, jak uciec przed nadchodzącą karą Boga?!
8. Najpierw pokażcie poprzez wasze uczynki, że naprawdę się opamiętaliście!
9. Nie oszukujcie się, powtarzając: „Jesteśmy potomkami samego Abrahama”. Zapewniam was, że Bóg może stworzyć potomków Abrahama nawet z tych kamieni!
10. Siekiera Bożego sądu już jest przyłożona do pnia. I każde drzewo, które nie wydaje owocu, zostanie wycięte i rzucone w ogień.
11. Ja was zanurzam w wodzie na znak opamiętania. Lecz niebawem nadejdzie Ktoś potężniejszy ode mnie. Ktoś, komu nie jestem nawet godzien nosić butów! On będzie was zanurzał w Duchu Świętym i w ogniu.
12. On potrafi oddzielić plewy od ziarna i wszystko oczyścić – ziarno zbierze do magazynu, a plewy spali w niegasnącym ogniu.
13. W tym czasie Jezus opuścił Galileę i przyszedł nad Jordan, aby Jan mógł Go ochrzcić.
14. Lecz ten sprzeciwiał się:– To ja powinienem być zanurzony przez Ciebie! A Ty przychodzisz po chrzest do mnie?
15. – Uczyń to – odpowiedział mu Jezus – musimy bowiem wypełnić to, co należy.Wtedy Jan zgodził się.
16. Po zanurzeniu, Jezus od razu wyszedł z wody. Nagle otworzyło się niebo i ujrzał Ducha Bożego, który, jak gołąb, zstąpił w dół i spoczął na Nim.
17. A z nieba rozległ się głos:– Jesteś moim ukochanym Synem, moją największą radością!