14. W świątyni podchodzili do Niego niewidomi i kalecy, a On ich uzdrawiał.
15. Lecz gdy najwyżsi kapłani oraz przywódcy religijni zobaczyli te cuda i usłyszeli dzieci wykrzykujące: „Niech żyje Król, potomek Dawida!” – bardzo się oburzyli.– Czy słyszysz, co oni wykrzykują? – pytali.
16. – Słyszę – odrzekł Jezus. – A czy nie czytaliście nigdy w Piśmie słów:„Przyjąłeś chwałę z ust dziecii niemowląt”?
17. I odszedł od nich. Następnie opuścił miasto i udał się na nocleg do Betanii.
18. Rano, wracając do miasta, Jezus poczuł głód.
19. Zauważył przy drodze drzewo figowe. Podszedł więc do niego, ale nie znalazł tam nic oprócz liści. Wtedy powiedział do drzewa:– Już nigdy więcej nie przyniesiesz owocu!I drzewo od razu uschło.
20. Uczniowie zdziwili się:– Tak szybko uschło? – mówili.
21. – Zapewniam was – odpowiedział Jezus – że jeśli będziecie mieć prawdziwą wiarę, pozbawioną zwątpień, to nie tylko z drzewem figowym tak zrobicie. Możecie nawet rozkazać tej oto górze: „Unieś się i rzuć w morze!” – a uczyni to.
22. O cokolwiek poprosicie z wiarą, to otrzymacie.
23. Gdy Jezus ponownie znalazł się w świątyni i nauczał, najwyżsi kapłani i przywódcy religijni zapytali Go:– Jakim prawem wyrzuciłeś ze świątyni sprzedawców? Kto dał ci taką władzę?