1. Wkrótce potem opuścił tę okolicę i powrócił z uczniami do rodzinnego Nazaretu.
2. W dzień szabatu poszedł do synagogi i tam nauczał. Jego mądrość i cuda, jakie czynił, zastanawiały ludzi. Był przecież jednym z nich – zwyczajnym mieszkańcem tego miasteczka.
3. Mówili więc między sobą:– Czy on jest lepszy od nas? Przecież to zwyczajny cieśla, syn Marii, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona; jego siostry także przecież tutaj mieszkają.I nie byli w stanie uwierzyć w Jego moc.
4. Wtedy Jezus rzekł do nich:– Prorok może cieszyć się poważaniem wszędzie, z wyjątkiem swojego miasta, swojej rodziny i krewnych.
5. I ze względu na ich niewiarę nie mógł uczynić żadnego wielkiego cudu, uzdrowił tylko kilku chorych, kładąc na nich ręce.
6. I dziwił się, że nie chcieli Mu uwierzyć.Odszedł więc stamtąd, aby odwiedzać okoliczne wioski i nauczać w nich.
7. Następnie zebrał Dwunastu i rozesłał ich po dwóch, udzielając im mocy wypędzania demonów.
8. Nie pozwolił im jednak wziąć ze sobą niczego oprócz laski podróżnej: ani żywności, ani torby, ani pieniędzy,
9. ani nawet obuwia czy ubrania na zmianę.
10. – Gdy zatrzymacie się w jakimś miejscu – powiedział – nie przenoście się z domu do domu, lecz cały czas mieszkajcie w tym samym.