3. Jezus zawołał go, postawił przed zebranymi
4. i, zwracając się do swoich wrogów, zapytał:– Czy czynienie dobra w szabat jest przestępstwem? A może lepiej w tym dniu wyrządzać innym krzywdę? Czy w takim dniu należy ratować życie, czy raczej je niszczyć?A oni nie znaleźli na to odpowiedzi.
5. Ich obojętność na ludzką niedolę poruszyła Jezusa do głębi. Gniewnie spojrzał na nich, a potem rzekł do chorego:– Wyciągnij rękę!Ten posłuchał i natychmiast jego ręka stała się zdrowa.
6. Wtedy faryzeusze odeszli i zaczęli się naradzać ze zwolennikami rodziny królewskiej, jak zabić Jezusa.
7. Tymczasem Jezus wraz z uczniami udał się nad jezioro. Podążały za nimi ogromne tłumy z Galilei, Judei,
8. Jerozolimy, Idumei, z krainy za Jordanem, a nawet z Tyru i Sydonu. Wieść o Jego cudach rozeszła się bowiem bardzo daleko i zewsząd schodzili się ludzie, aby zobaczyć Go na własne oczy.
9. Jezus polecił więc uczniom, by przygotowali łódź, z której mógłby przemawiać, gdyby tłum mocno na Niego napierał.
10. Tego dnia miało miejsce wiele uzdrowień i ogromna liczba chorych tłoczyła się wokół Niego, pragnąc Go przynajmniej dotknąć.
11. Na widok Jezusa, ludzie opanowani przez złe duchy padali przed Nim na twarz, krzycząc:– Jesteś Synem Bożym!
12. Lecz On surowo zabraniał im to mówić.
13. Potem wszedł na górę i przywołał do siebie tych, których wybrał.
14. A gdy przyszli, wyznaczył spośród nich dwunastu uczniów, którzy mieli Mu zawsze towarzyszyć oraz głosić Jego naukę
15. i uwalniać ludzi od demonów.
16. Oto ich imiona: Szymon, któremu Jezus nadał imię Piotr,
17. Jakub i Jan – synowie Zebedeusza, nazwani przez Jezusa Synami Gromu,
18. Andrzej, Filip, Bartłomiej, Mateusz, Tomasz, Jakub – syn Alfeusza, Tadeusz, Szymon Gorliwy