34. Wtedy właśnie Jezus głośno zawołał:– Eloi, Eloi, lema sabachthani! (co znaczy: „Boże mój, Boże mój, czemu Mnie opuściłeś?”).
35. Stojący w pobliżu ludzie sądzili, że woła proroka Eliasza.
36. Jakiś człowiek pobiegł nawet po gąbkę, nasączył ją kwaśnym winem i podał Jezusowi, żeby się napił.– Zobaczmy, czy zjawi się Eliasz i pomoże mu zejść! – wytłumaczył zebranym.
37. Lecz Jezus wydał jeszcze jeden okrzyk i skonał.
38. W tej samej chwili zasłona w świątyni, oddzielająca miejsce najświętsze, rozdarła się na dwie części – od góry aż do dołu.
39. A rzymski dowódca, który stał obok krzyża i widział, jak Jezus umiera, zawołał:– To naprawdę był Syn Boży!
40. Kilka kobiet z daleka przyglądało się temu wszystkiemu – między innymi Maria z Magdali, Maria – matka Jakuba Mniejszego i Józefa, oraz Salome.
41. Wierzyły one w Jezusa i służyły Mu pomocą, gdy przebywał w Galilei. A teraz, wraz z wieloma innymi kobietami, przyszły za Nim do Jerozolimy.
42. Ponieważ wszystko to wydarzyło się w dniu poprzedzającym szabat,
43. pewien powszechnie szanowany członek Wysokiej Rady, Józef z Arymatei, oczekujący nadejścia królestwa Bożego, zdobył się na odwagę i pod wieczór przyszedł do Piłata z prośbą o wydanie mu ciała Jezusa.
44. Piłat nie wierzył, że Jezus już nie żyje. Aby sprawdzić tę wiadomość, wezwał dowódcę odpowiedzialnego za ukrzyżowanie.
45. Gdy uzyskał od niego potwierdzenie, zezwolił Józefowi zabrać ciało.
46. Wtedy Józef kupił długie lniane płótno, owinął nim zdjęte z krzyża ciało Jezusa i złożył je w grobie, który był wykuty w skale. Wejście do grobu zamknięto przy pomocy ogromnego kamienia.
47. Maria z Magdali oraz Maria – matka Józefa, dokładnie zobaczyły, gdzie położono Jezusa.