13. Gdy Jezus zobaczył ją, ogarnięty wielkim współczuciem, rzekł do niej:– Nie płacz!
14. Następnie podszedł do trumny i dotknął jej, a niosący ją zatrzymali się.– Chłopcze! – powiedział. – Wstań!
15. I nagle zmarły ożył, usiadł i zaczął rozmawiać, a Jezus powierzył go matce.
16. Wtedy strach ogarnął wszystkich, którzy to widzieli. Wielbili Boga i mówili:– Wielki prorok pojawił się wśród nas! Bóg zatroszczył się dziś o swój lud!
17. Wieść o tym cudzie szybko rozeszła się po całej Judei, a nawet poza jej granicami.
18. Również uczniowie Jana Chrzciciela opowiedzieli mu o tym.
19. On zaś wysłał do Jezusa dwóch z nich z pytaniem: „Czy to Ty jesteś spodziewanym Mesjaszem, czy też mamy oczekiwać kogoś innego?”.
20. Uczniowie ci przybyli do Jezusa i powiedzieli:– Jan przysłał nas do Ciebie z pytaniem: Czy to Ty jesteś spodziewanym Mesjaszem, czy też mamy oczekiwać kogoś innego?
21. A w tym właśnie czasie, Jezus uzdrawiał wielu ludzi z różnych chorób, uwalniał ich od złych duchów, a niewidomym przywracał wzrok.
22. – Wracajcie do Jana – odrzekł – i powiedzcie o tym, co usłyszeliście i zobaczyliście: niewidomi widzą, kalecy chodzą, trędowaci odzyskują zdrowie, głusi słyszą, umarli powracają do życia, ubogim głoszona jest dobra nowina.
23. Szczęśliwy jest ten, kto nie straci wiary we Mnie.