6. Innym razem, również w szabat, udał się do synagogi i nauczał. Zauważył tam człowieka ze sparaliżowaną ręką
7. A przywódcy religijni i faryzeusze uważnie obserwowali Jezusa, chcąc oskarżyć Go, gdyby uzdrowił tego człowieka.
8. Jezus jednak dokładnie znał ich myśli. Dlatego zawołał go, a gdy ten podszedł, postawił go przed zebranymi.
9. Następnie zwrócił się do swoich wrogów:– Chciałbym was o coś zapytać. Czy czynienie dobra w szabat jest przestępstwem? A może lepiej w tym dniu wyrządzać innym krzywdę? Czy w takim dniu należy ratować życie, czy raczej je niszczyć?
10. Następnie spojrzał na nich, a potem rzekł do chorego:– Wyciągnij rękę!Ten posłuchał i natychmiast jego ręka stała się zdrowa.
11. Widząc to, wrogowie Jezusa pobledli ze złości, po czym zaczęli się naradzać, jakby Mu zaszkodzić.
12. Kilka dni później, Jezus udał się na wzgórze i przez całą noc modlił się do Boga.
13. O świcie spotkał się ze swoimi uczniami i wybrał spośród nich dwunastu, których nazwał apostołami.
14. Oto ich imiona: Szymon, któremu Jezus nadał imię Piotr, Andrzej – jego brat, Jakub, Jan, Filip, Bartłomiej,
15. Mateusz, Tomasz, Jakub – syn Alfeusza, Szymon Gorliwy, Juda – syn Jakuba
16. i Judasz z Kariotu – ten, który później stał się zdrajcą.
17. Gdy zeszli ze wzgórza, zatrzymali się na rozległej równinie, gdzie otoczyło ich liczne grono pozostałych uczniów oraz nieprzebrane tłumy ludzi. Z całej Judei, z Jerozolimy, a nawet z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu przybywali bowiem ludzie,
18. żeby słuchać Jezusa i dostąpić uzdrowienia. Ci zaś, którzy byli dręczeni przez złe duchy, odzyskiwali spokój.
19. Każdy z obecnych usiłował Go dotknąć, bo swoją mocą przywracał wszystkim zdrowie.
20. Wtedy Jezus spojrzał na uczniów i powiedział:– Szczęśliwi jesteście wy, ubodzy,bo do was należy królestwo Boże!