15. Dzięki swoim wystąpieniom w synagogach stał się wkrótce znany w całej okolicy i wszyscy ludzie chwalili Go.
16. Gdy przybył do rodzinnego Nazaretu, jak zwykle w szabat udał się do synagogi. Podczas nabożeństwa wstał, aby przeczytać tekst z Pisma.
17. Podano Mu księgę proroka Izajasza, a On otworzył ją i przeczytał następujący fragment:
18. – „Duch Pana jest ze Mną.On wybrał Mnie,abym przekazał biednym dobrą nowinę.Posłał Mnie, abym ogłosił,że więźniowie odzyskają wolność,niewidomi – wzrok,a zniewoleni będą uwolnieni od tych,którzy ich gnębią.
19. Mam również obwieścić wszystkim,że nadszedł czas szczególnej łaski od Pana”.
20. Potem zamknął księgę, oddał ją słudze i usiadł. A wszyscy obecni w synagodze z napięciem wpatrywali się w Niego.
21. Wtedy zaczął mówić:– Dziś jesteście świadkami spełnienia się tych słów!
22. Słuchający byli pełni uznania, ale dziwili się, że wypowiedział tak niezwykłe słowa.– Jak to możliwe? – zastanawiali się. – Przecież to syn Józefa!
23. On jednak powiedział do nich:– Być może przypomnicie mi przysłowie: „Lekarzu, wylecz najpierw samego siebie”. Powiecie też: „Tyle słyszeliśmy o cudach, których dokonałeś w Kafarnaum. Zrób coś i dla swojego rodzinnego miasta”.
24. Posłuchajcie uważnie: Dotychczas żaden prorok nie cieszył się uznaniem w swojej własnej ojczyźnie.
25. Chociaż wiele wdów żyło w Izraelu za czasów proroka Eliasza i wszystkie potrzebowały wsparcia w dniach głodu, gdy przez trzy i pół roku nie spadła ani jedna kropla deszczu,
26. to Eliasz nie został posłany do żadnej z nich. Uczynił natomiast cud, aby pomóc obcej wdowie z Sarepty w Sydonie.
27. W podobnej sytuacji był prorok Elizeusz, który uzdrowił Syryjczyka – Naamana, choć w Izraelu wielu trędowatych również potrzebowało pomocy.
28. Na te słowa wszyscy siedzący w synagodze wpadli w szał.