45. Słońce utraciło swój blask, a zasłona w świątyni, oddzielająca miejsce najświętsze, rozdarła się na dwie części.
46. Wtedy Jezus głośno zawołał:– Ojcze, Tobie oddaję mojego ducha! – i po tych słowach skonał.
47. A rzymski dowódca, widząc, co się dzieje, oddał chwałę Bogu, mówiąc:– To był prawy człowiek!
48. Ludzie, którzy tłumnie zebrali się, aby zobaczyć ukrzyżowanie Jezusa, wracali do domu w głębokim smutku.
49. Natomiast przyjaciele Jezusa – wśród nich kobiety, które towarzyszyły Mu aż od Galilei – przyglądali się wszystkiemu z daleka.
50-51. Był wśród nich Józef, dobry i prawy człowiek, pochodzący z judejskiego miasta – Arymatei. Oczekiwał on nadejścia królestwa Bożego. Mimo że sam był członkiem Wysokiej Rady, sprzeciwiał się jej decyzjom oraz działaniom.
52. Po śmierci Jezusa udał się do Piłata z prośbą o wydanie mu Jego ciała.
53. Następnie zdjął je z krzyża, owinął w długie lniane płótno i złożył w nieużywanym dotąd grobie, który był wykuty w skale.
54. Był to piątkowy wieczór, czas przygotowania do szabatu.
55. Kobiety z Galilei, które towarzyszyły wcześniej Jezusowi, obejrzały grób oraz jak złożono Jego ciało.
56. Gdy wróciły do domu, przygotowały wonne zioła i olejki do namaszczania zwłok. W czasie szabatu jednak, zgodnie z przepisami religijnymi, nie mogły zajmować się zmarłym.